یکی از دستاوردهای ارزشمند زندگیم که سالها پیش توی سن کم بصورت ناخودآگاه بدست آوردم، این بود که در شرایطی که تنها بودم، از تنهایی خودم راضی بودم . قبول کرده بودم انسان ذاتاً تنهاست، تنهایی خوشحال بودم و سرگرم . شادی و آرامشم متکی و وابسته به شخص دیگه ای نبود .

عجله نداشتم که از حباب تنهاییم بیام بیرون تا انسان شادی باشم .

الان که بهش فکر میکنم، میبینم با سن کمی که داشتم، چه ویژگی خوبی رو در خودم پرورش دادم .