اون اولین کرونایی که گرفتم(قبل از واکسن و در لوج فوتی‌ها) ، منو‌ پوست کلفت کرد.

۲ماه فیکس قرنطینه بودیم ، بمدت ۲هفته روزی ۲۲تا قرص‌ میخوردیم فقط زنده بمونیم . از اون شربت پکتوگل زهرمار نگم 🫠 .

ماه ها بعد از بهبودی ، صبحا با سرفه بنفش و کبود میشدم و نمیتونستم زیاد راه برم چون نفسم بالا نمیومد ... درصد زیادی از ریه‌ام‌ درگیر شده بود .

از اون موقع دیگه نه از واریانت های مختلف کرونا ترسیدم نه از مریضی و آنفولانزا. همه چیز برام جوکه .

اون اوایل کرونا میگرفتی ، نمیدونستی تهش زنده میمونی یا نه . حالا فکر کن ما خانوادگی مبتلا شده بودیم .

روزی که واکسن زده بودم کل مسیر برگشت، بزور بغضمو خفه کردم . خیلیا دیگه نبودن که واکسن بزنن💔 .

از اثراتی که پاندمی روی روح و روانمون گذاشته بگذریم ، روال و روتین زندگیمون برای‌ همیشه تغییر کرد...