تازگیا یه راه باحال پیدا کردم که از طریق اون میرم خونه و دیگه از خیابون اصلی نمیرم.

یه کوچه ی خلوت که خونه هاش همه ویلایی یا خونه باغ ان.

یه باغِ بزرگ تهِ‌ این کوچه س که پر از درختای بلنده.از اونا که کلی برگ دارن و با هر بادی که میاد کلی صدا میدن.

کوچه خلوت بود و آفتاب داشت کم کم جون میگرفت.چشامُ بستم و دستامُ کش آوردم و به صدای برگا و گنجیشکا گوش کردم.

حسُ حالم یهویی عوض شد و شارژ شدم و راه خونه رو ادامه دادم.

الانم جاتون خالی چایی میزنم با قند :))

پاییز باید اینطوری دلبر باشه! ^_^ 💚