مغز و دستم به‌‌ نوشتن نمیره.

حال جسمیم خوبه، شرایطم نرمال و خوبه . 🫶🏻

ولی انگار روی من و اطرافیانم یه پودری ریختن که بی‌حس شدیم .

دارم سعی میکنم که انگیزمو بدست بیارم .

ساعت خوابم درست شده🏆، زبانمو مرتب میخونم . یسری عادت دیگه باید بسازم .

فکر میکنم اگه تابستون تموم شه، انسان خوشحالی خواهم شد 🪭 .

از یه طرفی بخاطر هوا، کاملاً خونه نشین شدم! گرما و آفتاب بهم میخوره بشدت شرایطم افت پیدا میکنه .

اگه هوا نرمال شه،‌ فکر میکنم منم نرمال میشم🤷🏼‍♀️😅 .

هَن بو شیمی بلک‌فرایدی؟! زخمه بوستید😂 .

تخفیفاشون ۱۵درصد ، نهایت ۲۰ درصد .

که البته مثل هرسال میگم که برای کشور ما و مناسبت های ما بی معنیه .

توی خارج از ایران تخفیفای بالای ۵۰درصد میذارن که انباراشون برای سال جدید ، جا داشته باشن و از طرفی هم مردم بتونن راحت تر برای سال نو خرید کنن .

اینجا باید دم عید تخفیف بذارن ولی همه چیزو چندین برابر میفروشن 🤖 .

ولی من واقعاً دلم برای زندگیِ قبل از کرونا تنگ میشه .

بعد از کرونا حساسیتم زیاد شد.

همش به ویروس و آلودگی و میکروب فکر میکنم !

این کثیفه ... اون کثیفه...

قبلاً به این چیزا فکر نمیکردم و زندگی یکم راحتتر بود ...

... نکنه روی غذا کسی عطسه کرده باشه ، نکنه این محیط ویروسی باشه ، نکنه الان که توی شلوغی هستم فردا مریض شم ...

بصورت افراطی فکر نمیکنما ولی قبلاً به هیچ وجه ، این افکار ، از ذهنمم رد نمیشدن .

آهنگ جولین-لیلا فروهر رو پلی کردم و باهاش میخونم ،

جواب دایرکتامُ میدم و به این فکر میکنم عیبی نداره کراکر پنیری بخورم با اینکه مسواک کردم ... 😵‍💫