حرفی باقی نمیمونه ... ^.^ 💚❤️

گاهی وقتا واقعاً حسش نیست آرایش کنی ، همون موقع هم به این حرف احتیاج داری ... ولی خدایی کی اولِ صبح آرایش میکنه؟!

این موضوع باعث میشود که نسبت به خیلی چیز ها حساسیت نشان دهم ... مثلاً چه چیزی از آدم کم میشود که هنگام درخواست کاری،از واژه ی "لطفاً" استفاده کنند؟! :|

2broke girls متوقف میشه اما بیگ بنگ تئوری هنوز رو آنتنه!! من تحریمش میکنم اصن!! :|

(مدیر شبکه: نه تولو خدااا!عوجولاتِ من کیه؟!)

پ.ن:هموطن!حیوون خونگیتو میبری بیرون چه اسب باشه چه خوکچه!یه چیز ببر که گند و کثافتایی که میریزه رو جمع کنی!آخه آدم چقدررر بی فرهنگ!

وسط شهر با اسب یورتمه میری هیچی!حداقل اون گل و بلبل و عود و اَنگَبینایی که از پشتش میریزه بیرونُ جمع کن فلان فلان شده!

👇🏻👇🏻

تٔرو اَز اِی اِف!!!😁

اگه کردی قیافه نگیر فکر نکن با کلاسی!نمیگن چه لاکچریه چه به روزه میگن چقدر خز و جواته ... نکن سمیه ... نکن!!

احساس میکنم غیر قابل تشخیصم!!میذارم فر فریام توی صورتم پخش شن،مشت مشت پاپ کرن و چیپس میخورم،توی ساختمونایی که درشون بازه سرک میکشم بعضاً داد هم میزنم صِدام اکو پیدا کنه:)).سر راهم یه مشاور املاک هست که همیشه تلویزیونش روشنه،دوستمو نگه میدارم جلوی مغازه وایمیسیم نگاه میکنیم:)))

من به شخصه همیشه ترجیح میدم تعداد دوستام کم باشه اما واقعاً بشه روشون حساب کرد و اخلاقشون به من نزدیک باشه.(دوست نما با دوست فرق میکنه😁)

آدم گروهی بیرون رفتن هم نیستم ؛ فقط اگه ناچار باشم میرم وگرنه همیشه دوتایی میرم بیرون که بتونم به طرفم توجه داشته باشم ... اینطوری راحت ترم.

البته مسافرت و گردش گروهی بحثش جداست!

ختم کلام اینکه اگه دورتونُ پر میکنید با آدمایی پر کنید که فقط نیازتون بهشون نیاز بیرون رفتن و دُر دُر نباشه /.

13reasons why واقعاً فوق العادَست!

از خونه بهش زنگ میزنم.بابا فکر میکنه مامان زنگ زده ، میگه جانم.

آخه موش بخوره شماروو :))))

تی مو ماچی دیی، می شانه رو باد لیلی

سورخه دسمالا داری، ایسه می یادگاری

مره وعده دایی، آیه تره یاد لیلی

من تی خاطرخوام لیلی، تنهای تنهام لیلی، هی

موشکیله ایمشب دریا بیگیره آرام لیلی ... بیگیره آرام لیلی

1.رعد و برق

الان که خانه خالی میشود نهایتِ خفن بازی اِمان این است روی بزرگ ترین مبل لم دهیم و غذا بخوریم و دستمان را با جاهای مخفی مبل پاک کنیم و زنگ بزنیم به دوستان و تا میتوانیم غیبت کنیم و بخندیم و نگران نباشیم که بعد از نیم ساعت پدر کفری شود که چقدر حرف میزنیم و پول تلفنِ زیاد و بٔلاه بٔلاه!!

در آن بین بدنیا می آمدم،زندگی میکردم و میمردم ... در همان اوایلِ پیشرفت تکنولوژی ...

پ.ن:موسیقی جَز،شلوار های جینِ گشاد،مو های پف دار،پرده های سینما مزین به تصویر مرلین مونرو و آدری هپبورن و مارلون براندو و الیزابت تیلور ...

خُب رفیقِ شفیق!بگو نه کار دارد نه پول!دیگر چرا میپیچانی؟!

مثلاً در روز تولدت بجای خرید کیک،برایت تا هر چقدر بخواهی وقت میگذارد و در شیرینی فروشی های شهر تو را همراهی میکند تا هرچقدر دلت میخواهد وقت داشته باشی و کیک ها را نگاه کنی! :))

پ.ن:شدیداً مخاطب داشت !! :))

پ.ن2:جیگرم حال اومد!:))))

چه عشق هایی را بخاطر جنسیتمان در دل دفن کردیم و بر زبان نیاوردیم.چه لبخند هایی با به یاد آوردنش به لب آوردیم ... این که یادَش بود ...فقط اگر خودش بود چه میشد!چه حسرت گونه هر روز و هر روز بر بالشتِ خالی دست کشیدیم و آه کشیدیم و آه.توانستیم به "همه" از حسّمان بگوییم غیر از خودش.چه مظلومانه به یادش هم وفادار بودیم!!

گاهی دلم میخواهد با لجبازی و نفهمیِ تمام مانند کودکی ام پا بر زمین بکوبم و فریاد کشان او را از پدر و مادرم بخواهم.آنقدر اشک بریزم که یکی دلش بسوزد و دستش را بگیرد و بیاوردش بعد اشک هایم را پاک کند،فر هایم را کنار بزند و لبخند زنان بگوید:دیدی ناراحتی نداشت؟!بیا!حالا داریش!